Non parecían moi animados e apenas xogaban co neniño, que cumplía seis anos, pero a él bastábanlle os seus xoguetes para pasalo ben.
Tiña unha xigantesca colección de coches coa que nunca paraba de xogar. O seu favorito era un camión de bombeiros que lle ragalara seu avó, era co que votaba os pequenos paus de madeira seca a fogueira para avivala.
Ese día, a avoa do neno deulle un tronco moi grande para que o metese no lume, e ao facelo, queimouse. Moita sorte non tivo, pero ao rapaz non lle importaba, xa que acababa de cumplir os seis anos.
1 ano despois...
Estamos de novo no cumpleanos do cativo, pero esta vez o neno cumple sete anos.
Coma nos anteriores cumpleanos todo eran caras largas e disgustadas. Ata que alguen lle preguntou:
-Rapaz, ti de maior que queres ser?
O neno pensou, mais non se lle ocorreu nada.
Cando ía soplar as velas, observou as caras tristes dos adultos, que en vez de estar alegres polo nadal estaban agoviados polos regalos, tristes e aburridos.O neno cavilou , soplou as velas e dixo:
- Eu de maior, quero seguir sendo pequeno.
Todos os adultos riron pola ocurrenza do neno e a partir de entón todas as Navidades no cumple do neno todos rian e pasabano ben con el. Era o mellor regalo que lle podian haber feito en toda a súa vida.
Autor: Miguel Bustelo Vega
No hay comentarios:
Publicar un comentario