o segredo de paulo. por malena

o segredo de paulo Paulo era un neno un tanto extraño. Cando apenas tiña tres anos descubriu unha habilidade incrible, podia metamorfosearse cando e como el quisera, si, o que estades oíndo, podía convertirse dende unha bolboreta ata un tiburón... Paulo tiña unha habilidade fantástica, ou non tanto, xa veredes... Un día transformouse nun rato, e case o papa un gato, outro día era un lapis e de tanto afilalo quedou diminuto, tamén foi un pez e acabou na peceira da súa veciña.. Tiña cada idea...que toda súa familia vivían preocupados polos seus cambios, non iba ser que pisasen unha cucaracha e aplastasen ao asombroso Paulo. Cheas de veces tiveron que recollelo da basoira, había que ver á súa nai falando un día cun xarrón, outro cunha esponxa e con calquera outro obxecto da casa. Outro día tiveron que recollelo do vater, xa sabedes o que fixo o moi porco ¿non? Pero cando chegaba o 13 de septembro, o dia do seu cumpleanos, Paulo sempre era o mesmo, non iba a ser que o moi pícaro perdera algún agasallo! Aunque para Paulo fora moi gracioso convertirse en millóns de cousas, non o era para os seus pais, que xa sabían que algún día algo iba ocorrer. Paulo non era moi sociable, xa que non era un neno de once anos común e corrente, pero aínda así, podía contar con a amistade de Greta e Anxo. Eles sempre pedíanlle que se convertera nunha cousa ou noutra, e el case sempre os complacía aínda que tivera que correr resgos. Últimamente Paulo era moi feliz sendo un papaventos e surcando o ceo que iba dende o parque ata o cole. O facía case todas as tardes, pero nunha destas, desafortunadamente atopouse cunha inesperada tormenta que fixo que perdera o control e caera nun posto do rastro do barrio de Bouzas. Cando Greta e Anxo correron na súa búsqueda atopáronse unha mesa chea de obxectos insignificantes e no decataron cal era Paulo, nunca máis o volveron a ver... Dende entonces os pais de Paulo acuden todos os domingos ao posto do rastro e ponse a falarlle un a un aos pequenos obxectos que están a venda. A falta de saber a verdadeira historia a xente burlábase deles e tíñalos por tolos. Moitas veces polo insignificante que parezcannos algunhas cousas, para outras persoas pode ter un valor inmenso. FIN