jueves, 12 de junio de 2014
UN CUENTO PEQUEÑO SOBRE MINECRAFT
Un día en una ciudad en el centro de Madrid había un joven que se llamaba Bruno y que tenia 25 años y vivía solo. Es un aficionado al MINECRAFT, una noche de viernes y que estaba lloviendo Bruno jugo al ¡MINECRAFT DEL TERROR¡ en su casa comiendo hamburguesacon patatas fritas y pizza. A la 1.30 HORA de madrugada cayo un rayo de 1000 voltios que el joven Bruno fue aducido por el ordenador y se fue al mundo de MINECRAFT y no podía salir del juego hasta dentro de 35 dias. UN buen día Bruno se hizo su chalet de obsidiana y hizo 1 portal al infierno cogio todos sus objetos y se fue al infierno antes de matar a algun enemigo se hizo una casa de ladrillos y puerta de hierro cuando acavo de acersu casa se fue a matar a enemigos cuando cogio la experiencia de los enemigos.
Cando estemos no instituto
Xa estamos a unha semana de rematar o curso, e aínda por riba, voltaremos a ser os pequenos nas escadas escolares. O mellor de todo iso é que teremos outra vez os dous recreos que tiñamos en Educación Infantil, e teremos un lugar exclusivo só para os nenos de 1º da ESO. O malo é que os luns teremos clases pola tarde, porque o instituto ten que darnos 32 horas semanales, mais é só os luns. Os demais días da semana non teremos clases pola tarde. Eu creo que nos custará un pouco habituarnos ó horario e ao lugar, pero conseguirémolo.
Por: Afonso Xosé Marcet Carrera.
Por: Afonso Xosé Marcet Carrera.
PABLO PICASSO
Pablo Ruiz y Picasso (Málaga, España; 25 de octubre de 1881 Mougins, Francia; 8 de abril de 1973), conocido como Pablo Picasso, fue un pintor y escultor español, creador, junto con Georges Braque y Juan Gris, del movimiento cubista.
Es considerado desde el génesis del siglo XX como uno de los mayores pintores que participaron en muchos movimientos artísticos que se propagaron por el mundo y ejercieron una gran influencia en otros grandes artistas de su tiempo. Laborioso y prolífico, pintó más de dos mil obras, presentes en museos y colecciones de toda Europa y del mundo. Además, abordó otros géneros como el dibujo, el grabado, la ilustración de libros, la escultura, la cerámica y el diseño de escenografía y vestuario para montajes teatrales.
En lo político, Picasso se declaraba pacifista y comunista. Fue miembro del PCE y del Partido Comunista Francés hasta su muerte el 8 de abril de 1973 en Notre-Dame-de-Vie (Mougins, Francia) a los 91 años. Está enterrado en el parque del castillo de Vauvenargues (Bouches-du-Rhone).
POR: FRAN 6ºA
Es considerado desde el génesis del siglo XX como uno de los mayores pintores que participaron en muchos movimientos artísticos que se propagaron por el mundo y ejercieron una gran influencia en otros grandes artistas de su tiempo. Laborioso y prolífico, pintó más de dos mil obras, presentes en museos y colecciones de toda Europa y del mundo. Además, abordó otros géneros como el dibujo, el grabado, la ilustración de libros, la escultura, la cerámica y el diseño de escenografía y vestuario para montajes teatrales.
En lo político, Picasso se declaraba pacifista y comunista. Fue miembro del PCE y del Partido Comunista Francés hasta su muerte el 8 de abril de 1973 en Notre-Dame-de-Vie (Mougins, Francia) a los 91 años. Está enterrado en el parque del castillo de Vauvenargues (Bouches-du-Rhone).
POR: FRAN 6ºA
Brasil , el favorito
¿Qué países tienen más probabilidades de ganar la Copa del Mundo de 2014? Veamos los primeros 5 favoritos:
5. BÉLGICA: Bélgica no parece ser uno de los grandes jugadores en el fútbol internacional, pero cualquiera que haya visto a este equipo a lo largo de la fase de clasificación hasta el momento se sabe que este equipo está rebosante de estrellas potenciales. Eden Hazard, Moussa Dembele, Marouane Fellaini, Romelu Lukaku, Christian Benteke, Dries Mertens, Vincent Kompany, Jan Vertonghen - la lista sigue y sigue y sigue.
4. ARGENTINA: Cuando Lionel Messi toma el campo, vale la pena prestar mucha atención, y lo mismo resulta cierto para su equipo nacional. La Albiceleste finalmente ha descubierto la manera de utilizar mejor la estrella del Barcelona en la función N º 10 y se están reuniendo poco a poco las piezas a su alrededor para obtener el máximo provecho de su ataque. La talla de Ángel Di María, Gonzalo Higuaín, Sergio Agüero, Erik Lamela y Ezequiel Lavezzi están realizando una labor con brillantez en el escenario internacional y han añadido un poco de profundidad en el asunto.
3. ESPAÑA: Su estilo tiki-taka les ha traído un gran éxito y no importa cómo los equipos duros intententen. Sin embargo, es difícil juzgar si La Roja vendrá el próximo año con una dotación completa de atacar a las armas, es difícil verlos como el favorito para la Copa del Mundo España porque fue derrotada en el contraataque y demostró ser lento contra el ritmo y el atletismo de Brasil en la Copa de Confederaciones. Pero no "os preocupeís" su equipo tiene talento y sin duda será un gran competidor en Brasil el próximo año.
2. ALEMANIA: El fútbol alemán se ha ido floreciendo desde hace años, y con el reciente éxito del Bayern Munich y el Borussia Dortmund en el 2012-13 en la UEFA Champions League, está claro lo fuerte que su equipo nacional es ahora. Andre Schürrle, Lukas Podolski, Julian Draxler, Mesut Özil y Thomas Muller, tienen muchas probabilidades de estar allí en Brasil el próximo año y, si no hay lesiones, será una alineación muy difícil de superar.Tal vez la mayor amenaza para los alemanes es su carácter contra-ataque. Eso fue lo que permitió que Brasil venciera a España recientemente y es lo que debería permitir que Alemania haga lo mismo
1. BRASIL: Dado lo que vimos en la Copa Confederaciones 2013, es diícil no ver a Brasil como el favoritos para alzarse con la Copa del Mundo de 2014. Son brillantes en ataque y el centro del campo, tienen una gran cantidad de jugadores de clase mundial a su disposición, y tal vez lo más importante, han demostrado su eficacia en el plano internacional varias veces antes. Brasil estará impulsado por el apoyo público local y de las circunstancias familiares, y que la ventaja de la tierra no se puede subestimar este año. El Maracaná es uno de los más grandes estadios de fútbol y cuando se llena de 100.000 brasileños gritando, lo convierte en un lugar muy difícil de ganar en. Delante de su público, Brasil se verá seriamente difícil de superar.
5. BÉLGICA: Bélgica no parece ser uno de los grandes jugadores en el fútbol internacional, pero cualquiera que haya visto a este equipo a lo largo de la fase de clasificación hasta el momento se sabe que este equipo está rebosante de estrellas potenciales. Eden Hazard, Moussa Dembele, Marouane Fellaini, Romelu Lukaku, Christian Benteke, Dries Mertens, Vincent Kompany, Jan Vertonghen - la lista sigue y sigue y sigue.
4. ARGENTINA: Cuando Lionel Messi toma el campo, vale la pena prestar mucha atención, y lo mismo resulta cierto para su equipo nacional. La Albiceleste finalmente ha descubierto la manera de utilizar mejor la estrella del Barcelona en la función N º 10 y se están reuniendo poco a poco las piezas a su alrededor para obtener el máximo provecho de su ataque. La talla de Ángel Di María, Gonzalo Higuaín, Sergio Agüero, Erik Lamela y Ezequiel Lavezzi están realizando una labor con brillantez en el escenario internacional y han añadido un poco de profundidad en el asunto.
3. ESPAÑA: Su estilo tiki-taka les ha traído un gran éxito y no importa cómo los equipos duros intententen. Sin embargo, es difícil juzgar si La Roja vendrá el próximo año con una dotación completa de atacar a las armas, es difícil verlos como el favorito para la Copa del Mundo España porque fue derrotada en el contraataque y demostró ser lento contra el ritmo y el atletismo de Brasil en la Copa de Confederaciones. Pero no "os preocupeís" su equipo tiene talento y sin duda será un gran competidor en Brasil el próximo año.
2. ALEMANIA: El fútbol alemán se ha ido floreciendo desde hace años, y con el reciente éxito del Bayern Munich y el Borussia Dortmund en el 2012-13 en la UEFA Champions League, está claro lo fuerte que su equipo nacional es ahora. Andre Schürrle, Lukas Podolski, Julian Draxler, Mesut Özil y Thomas Muller, tienen muchas probabilidades de estar allí en Brasil el próximo año y, si no hay lesiones, será una alineación muy difícil de superar.Tal vez la mayor amenaza para los alemanes es su carácter contra-ataque. Eso fue lo que permitió que Brasil venciera a España recientemente y es lo que debería permitir que Alemania haga lo mismo
1. BRASIL: Dado lo que vimos en la Copa Confederaciones 2013, es diícil no ver a Brasil como el favoritos para alzarse con la Copa del Mundo de 2014. Son brillantes en ataque y el centro del campo, tienen una gran cantidad de jugadores de clase mundial a su disposición, y tal vez lo más importante, han demostrado su eficacia en el plano internacional varias veces antes. Brasil estará impulsado por el apoyo público local y de las circunstancias familiares, y que la ventaja de la tierra no se puede subestimar este año. El Maracaná es uno de los más grandes estadios de fútbol y cuando se llena de 100.000 brasileños gritando, lo convierte en un lugar muy difícil de ganar en. Delante de su público, Brasil se verá seriamente difícil de superar.
Biograf´ía de Freddie Mercury
Freddie Mecury fue un cantante, compositor y músico británico de origen parsie indi conocido por haber sido el fundador y vocalista de la banda de rock Queen, cuyo nombre de nacimiento era Farrokh Bulsara.
el paro
EFE/MADRID El número de parados registrados en las Oficinas de los servicios Públicos de empleo aumentó en enero en 113.097 personas, hasta contabilizar un total de 4.814.435 parados, lo que representa el menor incremento en un mes de enero desde 2007.
Según los datos publicados hoy por el Ministerio de empleo y Seguridad Social, en términos desestacionalizados, el paro disminuyó en 3.097 personas en enero respecto a diciembre, de forma que se acumulan seis meses consecutivos de descensos.
Respecto al mismo mes de 2013, el paro se redujo en 166.343 personas.
Por sectores económicos, el paro en los servicios aumentó en 99.519 personas, seguido de la agricultura (8.110 más), de la industria (3.577 más) y del colectivo que no ha tenido un empleo anterior (5.377 más), mientras que el desempleo en la construcción se redujo en (3.486 personas).
Entre los hombres, el paro aumentó en enero en 42.698 personas y, entre las mujeres, en 70.399 personas, de forma que el total de desempleados quedó compuesto por 2.337.410 varones y 2.477.025 mujeres.
Por su parte, el desempleo entre los menores de 25 años se incrementó en el primer mes del año en 16.503 personas.
Entre los extranjeros, el paro aumentó en 13.908 personas, hasta contabilizar 569.636 desempleados foráneos, de los que 192.291 proceden de un país miembro de la Unión Europea y 377.345, de un país extracomunitario.
El paro baja en Baleares
Por regiones, el paro aumentó en todas las comunidades autónomas salvo en Baleares, donde se redujo en 480 personas, mientras que los mayores incrementos del desempleo se registraron en Andalucía (26.073 personas),Comunidad Valenciana (12.163) y Madrid (11.790).
En cuanto a los contratos, en el mes de enero se firmaron 1.259.240 contrataciones, es decir, 31.613 menos que en diciembre y 157.421 más que en el mismo mes de 2013.
En concreto, se registraron 98.366 contratos indefinidos o convertidos en indefinidos (14.574 más que el mes anterior) y 1.160.874 temporales (46.187 menos que en diciembre).
En cuanto a la duración de la jornada, del total de contratos indefinidos se firmaron en enero 59.944 a tiempo completo (11.410 más) y 38.422 a tiempo parcial (3.164 más).
Respecto a los temporales, se firmaron 507.998 contratos eventuales por circunstancias de la producción (43.689 menos), 507.415 por obra y servicio (12.041 menos), 118.626 de interinidad (9.280 más) y 15.983 contratos de prácticas o formación (1.705 más), entre otros.
por A.G.
Anécdota de Semana Santa
Esta semana santa fun a Portugal, en nun pueblecito chamado Vila Praia de Âncora vin un paso a nivel. Como nunca vin un, decidin sacarme unha foto… ¡no medio da vía! Mentres sacabame o meu pai unha foto coa miña Nintendo, eu sorría. Cando terminou, empecéi a recoller as cousa da miña consola, e entón… ¡RINNNNNGGGGGGGGG!
Comezou a soar unha serea e a parpadear unhas luces vermellas intermitentes. Como eu estaba ao lado, levei un susto que case tirame de costas. O meu pai quería que a miña irmá e eu fixeramonos unha foto xunto ao tren e colocamonos apoiados na barreira. Pero o tren detúvose nunha estación cercana. Despois dun par de minutos esperando, por fin o tren arrancou. A foto saiu moi ben, como pude comprobar mentres recollia as miñas cousas. Finalmente, cando rematei de recoller, continuamos o noso paseo por Vila Praia de Âncora.
Por Bruno.
Fin
vida de Cristovo Colon
Nació en 1436 na republica de Génova e morreu o 20 de mayo 1506 en Valladolid.
Era navegante y cartógrafo.
Tuvo dos hijo Diego Colon y Hernando Colon.
É famoso por descubrir América, o 12 de outubro de 1492 ao chegar a isla de Guanahani, actualmente nas Bahamas.
Efectuou catro viaxes as Indias, denominación do continente Americano.
PD: ampliación de viaxes de Colon.
Miguel Bustelo
Era navegante y cartógrafo.
Tuvo dos hijo Diego Colon y Hernando Colon.
É famoso por descubrir América, o 12 de outubro de 1492 ao chegar a isla de Guanahani, actualmente nas Bahamas.
Efectuou catro viaxes as Indias, denominación do continente Americano.
PD: ampliación de viaxes de Colon.
Miguel Bustelo
Crítica de Parque Xurásico 2
Esta película me gustó mucho pero me parece que es demasiado larga para la mayoría de la gente. También me parece que hay demasiada poca acción y demasiada habladuría. En general, está bastante bien, pero me parece que muere demasiada gente importante para la historia de la película. Me parece muy poco original que repitieran la música de la película anterior. En cuanto a los dinosaurios, era demasiado evidente que apareciera el Tyrannosaurus, por lo que, para que la película fuera más sorprendente y tuviese más éxito, podrían haber puesto otro carnívoro más grande. En cuanto a lo demás, está muy bien y se la recomiendo a todo el mundo. Valoración: 8 de 10.
Por Bruno.
Mundial 2014
A solo 1 día para el inicio de la copa del Mundo de Brasil 2014, las especulaciones sobre quien ganará la Copa del Mundo
son diversas. En muchos de los casos se privilegia el sentimiento a la
objetividad y en otros casos se lo nombra a un equipo tapado para
diferenciarse.

Repitiendo lo hecho en el Mundial de Sudáfrica 2010, en el que acertó a España como campeón, el juego FIFA 2014 hizo una simulación del Mundial de Brasil 2014 con sorprendentes resultados.
En el 2010 la empresa EA Sport acertó con el ganador del trofeo y en el 2014 quiere repetir la apuesta y acertar de nuevo.
Según EA Sport el ganador del Mundial de Brasil 2014 será la selección de Alemania, quien derrotará a Brasil en la supuesta fina 2-1.
Un perro perdido
Me levanté por la mañana pensando en que mi perro se había perdido se había perdido o lo raptaron no me acuerdo muy bien.Yo tengo un perro que se llama Tristras es de raza yorshay y tiene 13 años.
El otro día cuando me levanté no estaba mi perro,mis padres estaban buscando por todos los sitios de arriba abajo de lado a lado y así durante tres horas.Como no se encontraba buscamos soluciones, como si ayer los vecinos que vinieron a comer lo raptaron, o que dejásemos la puerta abierta y escapara. Como no sabíamos que hacer fuimos a denunciarlo.La policía nos comprendió, y se puso a buscar
Pusimos carteles por todos los sitios de la ciudad, esperábamos a ver si recibíamos una llamada de la policía o de algún ciudadano pero no recibíamos ninguna llamada y nos pusimos a buscar nosotros por nuestro propio pié, cuándo estabamos buscando recibimos una llamada de la policía y nos dijeron que ya no iban a buscar más.Nosotros también paramos de buscar.
Al día siguiente cuándo nos levantamos todos fuimos a una casa vieja de nuestros abuelos, al llegar ventilamos la casa y en una esquina estaba Tristras, le dimos de comer y beber y avisamos a nuestros amigos.
Y por la noche hicimos una cena familiar para celebrarlo.
Por : Sergio
El otro día cuando me levanté no estaba mi perro,mis padres estaban buscando por todos los sitios de arriba abajo de lado a lado y así durante tres horas.Como no se encontraba buscamos soluciones, como si ayer los vecinos que vinieron a comer lo raptaron, o que dejásemos la puerta abierta y escapara. Como no sabíamos que hacer fuimos a denunciarlo.La policía nos comprendió, y se puso a buscar
Pusimos carteles por todos los sitios de la ciudad, esperábamos a ver si recibíamos una llamada de la policía o de algún ciudadano pero no recibíamos ninguna llamada y nos pusimos a buscar nosotros por nuestro propio pié, cuándo estabamos buscando recibimos una llamada de la policía y nos dijeron que ya no iban a buscar más.Nosotros también paramos de buscar.
Al día siguiente cuándo nos levantamos todos fuimos a una casa vieja de nuestros abuelos, al llegar ventilamos la casa y en una esquina estaba Tristras, le dimos de comer y beber y avisamos a nuestros amigos.
Y por la noche hicimos una cena familiar para celebrarlo.
Por : Sergio
CALÍGULA
Cayo Julio César Augusto Germánico, en latín Gaius Julius Caesar Augustus Germanicus (31 de Agosto de 12-24 de Enero del 41), también conocido como Cayo César o Calígula, fue emperador romano desde el 16 de marzo de 37 hasta su asesinato, el 24 de enero de 41. Fue el tercer emperador del Imperio romano y miembro de la dinastía Julio-Claudia, instituida por Augusto.
Era hijo de Germánico, quien a su vez era hijo adoptivo del emperador Tiberio. Su abuelo Neron Claudio Druso,
muerto prematuramente, era el hermano menor del emperador Tiberio.
Germánico es considerado como uno de los más grandes generales de la historia de Roma. La madre de Calígula era Agripina. De niño acompañó a su padre en sus expediciones militares por Germania (14 - 16), donde se calzaba con las caligas de los legionarios, quienes le dieron el sobrenombre afectuoso de «Calígula» («botitas»). Tras la celebración en Roma del triunfo de su padre, marchó con él a Oriente. Germánico murió durante su estancia en Antioquía, en el año 19.
Después de enterrar a su padre, Calígula regresó con su madre y sus
hermanos a Roma, donde la incomodidad que su presencia generaba en el
emperador degeneró en una enemistad, causante probable de las extrañas
muertes de una serie de parientes del futuro emperador, entre los que se
contaban dos de sus tíos. Sus relaciones con Tiberio parecieron mejorar
cuando éste se trasladó a Capri y fue nombrado pontifex. A su muerte el 16 de marzo de 37, Tiberio ordenó que el Imperio fuera gobernado de forma conjunta por Calígula y Tiberio Gemelo.
POR: FRAN 6ºA
POR: FRAN 6ºA
A cidade perdida.
A cidade perdida:
Unha vez, un par de amigos multimillonarios, Jonh e David, partiron a España para visitar a un amigo. En medio dunha tormenta, un raio destrozou o seu avión privado, pero, afortunadamente, sobreviviron. Cairon nunha isla remota e alí atoparon unha pequena cidade abandonada. Atoparon un coche, fixeron a ponte e arrincaron. Nun mapa que habia na guantera identificaron unha armeria e foron ata alí. A medio camiño estreiaronse contra un corpo. Era un zombi! Fuxiron e atoparon a armeria. Colleron un par de escopetas e un par de coitelos. Regresaron ao coche, pero unha oleada de zombis comezou a golpealos, estropeando o coche. Escaparon polo tragaluz do coche e despistaron aos zombis. Continuaron a pé por un parque, pero cairon nunha trampa que os mantenia suspendidos no aire polo nocello, facendo que se lles caísen as escopetas. Non era un problema, pois cortaron as cordas cos coitelos e continuaron. Levaban o mapa con eles e dirixíronse a un heliporto alí sinalado. Tiveron que defenderse coas súas armas de tres oleadas mais, pero na terceira, David foi infectado por un zombi con garavata. Empezou a perseguir a Jonh e chegaron a unha farmacia. Jonh tropezou cunha estanteria e un frasco caiu enriba de David, empapandoo. En cuestión de segundos deixou de ser un zombi. Continuaron cara ao heliporto e conseguiron chegar. Entón viron ao zombi con garavata de antes e comprenderon que era o xefe zombi. Conseguiron esquvalo cunha táctica que lles ensinou un maestro Ninja e escapar nun helicoptero. Estaban salvados, pero os zombis sempre estaran ao acecho.
Fin?
A guitarra
A guitarra é un instrumento musical de corda pulsada, composto dunha caixa de madeira, un mastro sobre o que vai pegado o diapasón ou rocho -xeralmente cun burato acústico no centro da tapa (boca)-, e seis cordas. Sobre o diapasón van incrustados os trastes, que permiten as diferentes notas. O seu nome específico é guitarra clásica, guitarra española, guitarra crioula ou guitarra acústica. É o instrumento máis utilizado en xéneros como blues, rock, metal e flamenco, e bastante frecuente en cantautores. Tamén é utilizada en xéneros tales como o tango, rancheiras e atafarrillas, ademais do folclore de varios países. É parte fundamental da orquestra de pulso e puga ou tuna, xunto á bandurra e o laúde español. Instrumentos da familia da guitarra son o ukelele, o requinto, o charango e o guitarrón. Este último é de uso frecuente polos mariachis. As orixes e evolución da guitarra non están demasiado claros, xa que numerosos instrumentos similares eran utilizados na antigüidade, polo que é usual seguir a traxectoria deste instrumento a través das representacións pictóricas e escultóricas encontradas ao longo da historia. Existen evidencias arqueolóxicas en baixorrelevos encontrados en Alaça Hüyük (norte da actual Turquía) de que en torno ao ano 1000 a. C. os hititas e asirios crearon instrumentos de corda parecidos á lira (o instrumento de varias cordas máis sinxelo e antigo do mundo) pero co agregado dunha caixa de resonancia, polo que serían antecesores da guitarra. Tamén se encontraron representacións en debuxos do antigo Exipto que se asemellan a un instrumento similar á guitarra. Existen dúas hipóteses acerca das súas orixes. Unha delas dálle unha orixe greco-romano e afirma que é un descendente da fidícula e a outra considera que a guitarra é un instrumento introducido polos árabes durante a conquista musulmá da península ibérica e que posteriormente evolucionou en España. Segundo a primeira hipótese, estes instrumentos chegaron ata os gregos, que deformaron lixeiramente o seu nome, kizára ou kettarah, que en castelán se rematou chamando cítara. Este feito deu lugar a supoñer que a guitarra deriva da cítara grega e romana, ás que se lle tería engadido un mango ao comezo da nosa era. Moitos estudosos e musicólogos atribúen a chegada da guitarra a España por medio do Imperio romano no ano 400. A outra hipótese sostén que o primeiro instrumento con mastro foi a ud árabe, cuxo nome os españois remataron fundindo erroneamente co seu artigo: «a ud» feminina converteuse no masculino "laúde". Foron precisamente os árabes que introduciron o instrumento en España, onde evolucionou de acordo aos gustos musicais da plebe baixo dominación musulmá.
Antía Álvarez López
CONTO LAURA 6º(resumen)
Ao rescate do mundo perdido
Ola eu son Rob e paso todas as tardes en Diamante,no se sabia que existia vou contarvos a historia de cxomo os meus amigos e máis eu o descubrimos..
Era veran e habiamos quedado na casa abandoada e habiamos encontrado información sobre un mundo perdido chamado Diamanteo meu amigo Rob dicia que ao mellor nin existia logo unhaa voz dixo que si existia e tiñamos que salvalo do dian vermello que queria destruir Diamante tasmen nos dixo nos daria pistas sobre como encontrar Diamante.Ao día seguinte o diamante dounos unha pista e era que tiñamos que sacar un libro de monstros dunha estanteria o sacamos e abriuse unha trampilla e entramos e encontramos a un dian que axudounios a derrotar ao dian vermello.
Ola eu son Rob e paso todas as tardes en Diamante,no se sabia que existia vou contarvos a historia de cxomo os meus amigos e máis eu o descubrimos..
Era veran e habiamos quedado na casa abandoada e habiamos encontrado información sobre un mundo perdido chamado Diamanteo meu amigo Rob dicia que ao mellor nin existia logo unhaa voz dixo que si existia e tiñamos que salvalo do dian vermello que queria destruir Diamante tasmen nos dixo nos daria pistas sobre como encontrar Diamante.Ao día seguinte o diamante dounos unha pista e era que tiñamos que sacar un libro de monstros dunha estanteria o sacamos e abriuse unha trampilla e entramos e encontramos a un dian que axudounios a derrotar ao dian vermello.
martes, 10 de junio de 2014
Zlatan Ibrahimovic
Zlatan Ibrahimovic nació en Malmö el 3 de Octubre De 1981 y actualmente es uno de los mejores jugadores de fútbol del mundo.
Ahí fue donde comenzó todo, tras estar a punto de dejar el fútbol su agente le convenció para que siguiera jugando y así fue el 19 de septiembre de 1999 debutó en primera división jugando contra el Halmstads con un resultado de un 2 - 1 en contra.
En todo ese año jugó 6 partidos y anotó 1 gol contra el Västra Frölunda en el que el encuentro acabó en un 2 - 1. Pero eso no sirvió para evitar el descenso a la 2ª División la odiosa Superettan pero las cosas no fueron tan mal y a la siguiente consiguió ascender siendo el máximo goleador con 12 goles. Pero el siguiente año sería el último con el Malmö y ese había que disfrutarlo y de los 8 partidos que jugó marcó 3 goles.
Ajax Amsterdam
Al año siguiente fichó por el Ajax debutó en el Torneo de Amsterdan en el que perdió contra el conjunto Italiano por 1 - 0. Pero la liga no tenía nada que ver con esto. Estreno su primer gol contra el Feynood marcando al final de la liga un total de 6 goles en liga y siendo campeón de la misma.
Al año siguiente año ganó la Supercopa y la Copa de Holanda derrotando 3 - 2 al Utrecht dándole la victoria en el minuto 93. Al año siguiente se clasificarían a Champions siendo eliminados en semis por el AC Milan. Al año siguiente es eliminado de Champions por el Real Club Celta de Vigo.
Juventus
Al año siguiente fichó por la Juve a cambio de 17 Millones de €. Ese año ganaron la liga marcando 16 tantos y siendo nombrado el mejor jugador extranjero. Al año siguiente la Juve llegó a cuartos en Champions y ganó por segunda vez la liga la liga pero se descubrió la manipulación de los partidos y la Juve descendió por lo tanto Zlatan se fue.
Zlatan ganó la Serie A por 3ª vez consecutiva pero esta vez marcando 15 goles. Al año siguiente ganó otra vez la liga con 17 goles y para rematar al año siguiente consigue la 5ª liga. En cambio en Champions es todas las veces eliminado.
F.C. Barcelona
La carrera la va también a Zlatan que ficha por el Barça a cambio de 46 millones y Samuel Eto'o y una indeminización de 5 millones, un total de 71 millones de euros. En las cinco primeras jornadas consigue marcar 5 tantos. Zlatan consiguió un total de 22 dianas y una liga. Su último partido fue contra el Sevilla en Supercopa y siendo él el único de los titulares. Perdieron el partido 3 - 1 con goles de Kanouté y dos de Luis Fabiano y uno suyo en la vuelta jugaron casi todos los titulares excepto él y ganaron 4 - 0 con goles de Konko (p.p.) y 3 de Messi. Por lo tanto Ibra se va del Barça
Asiociacioni Calcio Milán
Fichó principalmente cedido pero a final de la primera campaña se pagó 24 millones por él.
Marcó su primer gol fue en Champions contra el Auxerre. En liga tardaría más en llegar, serí contra la Lazio. Termina con la racha de su ex club en el derbi de Milán marcando el único del partido y como no podía ser vuelve a ganar la Serie A. Pero al año siguiente su ex equipo la Juve le rompe esa racha impidiendo obtener el título liguero que tanto deseaba, pero Zlatan sigue siendo feliz ya que es el máximo goleador de liga.
Paris Saint-Germain
En 2012 ficha con el número 18 por el PSG de Al-Khelaifi siendo tras Eto'o el jugador que más cobra con 14 kilos anuales. En el primer partido de Champions marca un penalti y se convierte en el primer jugador en marcar al menos un gol con 6 equipos en Champions. Ibra vuelve a las andadas y acaba campeón de liga con 30 goles en 34 partidos y logrando ser el primer jugador de la Ligue1 en alcanzar esa marca.
x Miguel García
Malmö F.F.
El primer equipo en el que jugó Zlatan fue en el de su ciudad natal: el Malmö F.F.Ahí fue donde comenzó todo, tras estar a punto de dejar el fútbol su agente le convenció para que siguiera jugando y así fue el 19 de septiembre de 1999 debutó en primera división jugando contra el Halmstads con un resultado de un 2 - 1 en contra.
En todo ese año jugó 6 partidos y anotó 1 gol contra el Västra Frölunda en el que el encuentro acabó en un 2 - 1. Pero eso no sirvió para evitar el descenso a la 2ª División la odiosa Superettan pero las cosas no fueron tan mal y a la siguiente consiguió ascender siendo el máximo goleador con 12 goles. Pero el siguiente año sería el último con el Malmö y ese había que disfrutarlo y de los 8 partidos que jugó marcó 3 goles.
Ajax Amsterdam
Al año siguiente fichó por el Ajax debutó en el Torneo de Amsterdan en el que perdió contra el conjunto Italiano por 1 - 0. Pero la liga no tenía nada que ver con esto. Estreno su primer gol contra el Feynood marcando al final de la liga un total de 6 goles en liga y siendo campeón de la misma.
Al año siguiente año ganó la Supercopa y la Copa de Holanda derrotando 3 - 2 al Utrecht dándole la victoria en el minuto 93. Al año siguiente se clasificarían a Champions siendo eliminados en semis por el AC Milan. Al año siguiente es eliminado de Champions por el Real Club Celta de Vigo.
Juventus
Al año siguiente fichó por la Juve a cambio de 17 Millones de €. Ese año ganaron la liga marcando 16 tantos y siendo nombrado el mejor jugador extranjero. Al año siguiente la Juve llegó a cuartos en Champions y ganó por segunda vez la liga la liga pero se descubrió la manipulación de los partidos y la Juve descendió por lo tanto Zlatan se fue.
Internazionale de Milan
Al año siguiente Zlatan fichó por el Internazionale De Milán a cambio de 24 millones.Zlatan ganó la Serie A por 3ª vez consecutiva pero esta vez marcando 15 goles. Al año siguiente ganó otra vez la liga con 17 goles y para rematar al año siguiente consigue la 5ª liga. En cambio en Champions es todas las veces eliminado.
F.C. Barcelona
La carrera la va también a Zlatan que ficha por el Barça a cambio de 46 millones y Samuel Eto'o y una indeminización de 5 millones, un total de 71 millones de euros. En las cinco primeras jornadas consigue marcar 5 tantos. Zlatan consiguió un total de 22 dianas y una liga. Su último partido fue contra el Sevilla en Supercopa y siendo él el único de los titulares. Perdieron el partido 3 - 1 con goles de Kanouté y dos de Luis Fabiano y uno suyo en la vuelta jugaron casi todos los titulares excepto él y ganaron 4 - 0 con goles de Konko (p.p.) y 3 de Messi. Por lo tanto Ibra se va del Barça
Asiociacioni Calcio Milán
Fichó principalmente cedido pero a final de la primera campaña se pagó 24 millones por él.
Marcó su primer gol fue en Champions contra el Auxerre. En liga tardaría más en llegar, serí contra la Lazio. Termina con la racha de su ex club en el derbi de Milán marcando el único del partido y como no podía ser vuelve a ganar la Serie A. Pero al año siguiente su ex equipo la Juve le rompe esa racha impidiendo obtener el título liguero que tanto deseaba, pero Zlatan sigue siendo feliz ya que es el máximo goleador de liga.
Paris Saint-Germain
En 2012 ficha con el número 18 por el PSG de Al-Khelaifi siendo tras Eto'o el jugador que más cobra con 14 kilos anuales. En el primer partido de Champions marca un penalti y se convierte en el primer jugador en marcar al menos un gol con 6 equipos en Champions. Ibra vuelve a las andadas y acaba campeón de liga con 30 goles en 34 partidos y logrando ser el primer jugador de la Ligue1 en alcanzar esa marca.
x Miguel García

O paintball dos mortos (Por Afonso)
O paintball dos mortos
Esta historia transcorre no ano 2053, cando un neno chamado Carlos, celebra
o seu décimo aniversario. Carlos era un neno moi pálido e tiña o pelo negro. El
invitara ós seus amigos: Miguel (tiña once anos, era moreno e ruivo), Pedro (tiña
nove anos, era algo pálido e tiña o pelo marrón) e Xoán (tiña dez anos, era
pouco moreno e loiro). O que destacaba do cumpreanos non eran os agasallos nin
a comida, era o paintball. O lugar do
cumpreanos era nun monte de Cataluña. Cando chegaron os convidados, os
monitores dixeron que tiñan que poñerense un traxe protector (azul ou marrón,
para facer equipos) e unha máscara protectora para que non entrase pintura na
cara. Os equipos foron desta maneira: azul: Miguel e Carlos; marrón: Xoán e
Pedro. Despois, cando estiveron preparados, os monitores déronlles as pistolas
de pintura para xogar. Ao comezar, Xoán deulle a Miguel, mais Carlos vingouse
“matando” a Pedro. Sen decatarse, Xoán quedouse sen bolas de pintura e tivo que
renderse á evidencia. Despois, foron a comer algo para teren enerxías, mais
houbo unha tormenta e un lóstrego caera nun cementerio que estaba na cima do
monte, polo que surxiron mortos vivintes. Cando rematara a tormenta, aínda
estaba o ceo nubrado mais os rapaces foron a xogar. De súpeto, apareceron os
zombis e todos tiveron medo, ata que Pedro decatouse de que as bolas de pintura
eran a debilidade dos zombis, porque tiña tanto medo que disparou a un dos
zombis, e dixolles todo iso. Todo o mundo, incluíndo os monitores, colleron as
pistolas e comezaron a disparar ós mortos vivintes. E cando remataron,
estiveron todos moi alegres polo mellor día da súa vida.
Fin
jueves, 5 de junio de 2014
BIOGRAFIA DE ALBERT EINSTEIN
Albert Einstein sigue siendo una figura mítica de nuestro tiempo; más, incluso, de lo que llegó a serlo en vida, si se tiene en cuenta que su imagen, en condición de póster y exhibiendo un insólito gesto de burla, se ha visto elevada a la dignidad de icono doméstico, junto a los ídolos de la canción y los astros de Hollywood.
Sin embargo, no son su genio científico ni su talla humana los que mejor lo explican como mito, sino, quizás, el cúmulo de paradojas que encierra su propia biografía, acentuadas con la perspectiva histórica. Al Einstein campeón del pacifismo se le recuerda aún como al «padre de la bomba»; y todavía es corriente que se le atribuya la demostración del principio de que «todo es relativo» a él, que luchó encarnizadamente contra la posibilidad de que conocer la realidad significara jugar con ella a la gallina ciega.
Albert Einstein nació en la ciudad bávara de Ulm el 14 de marzo de 1879. Fue el hijo primogénito de Hermann Einstein y de Pauline Koch, judíos ambos, cuyas familias procedían de Suabia. Al siguiente año se trasladaron a Munich, en donde el padre se estableció, junto con su hermano Jakob, como comerciante en las novedades electrotécnicas de la época.
El pequeño Albert fue un niño quieto y ensimismado, que tuvo un desarrollo intelectual lento. El propio Einstein atribuyó a esa lentitud el hecho de haber sido la única persona que elaborase una teoría como la de la relatividad: «un adulto normal no se inquieta por los problemas que plantean el espacio y el tiempo, pues considera que todo lo que hay que saber al respecto lo conoce ya desde su primera infancia. Yo, por el contrario, he tenido un desarrollo tan lento que no he empezado a plantearme preguntas sobre el espacio y el tiempo hasta que he sido mayor».En 1894, las dificultades económicas hicieron que la familia (aumentada desde 1881, por el nacimiento de una hija, Maya) se trasladara a Milán; Einstein permaneció en Munich para terminar sus estudios secundarios, reuniéndose con sus padres al año siguiente. En el otoño de 1896, inició sus estudios superiores en la Eidgenossische Technische Hochschule de Zurich, en donde fue alumno del matemático Hermann Minkowski, quien posteriormente generalizó el formalismo cuatridimensional introducido por las teorías de su antiguo alumno. El 23 de junio de 1902, empezó a prestar sus servicios en la Oficina Confederal de la Propiedad Intelectual de Berna, donde trabajó hasta 1909. En 1903, contrajo matrimonio con Mileva Maric, antigua compañera de estudios en Zurich, con quien tuvo dos hijos: Hans Albert y Eduard, nacidos respectivamente en 1904 y en 1910. En 1919 se divorciaron, y Einstein se casó de nuevo con su prima Elsa.
Durante 1905, publicó cinco trabajos en los Annalen der Physik: el primero de ellos le valió el grado de doctor por la Universidad de Zurich, y los cuatro restantes acabaron por imponer un cambio radical en la imagen que la ciencia ofrece del universo. De éstos, el primero proporcionaba una explicación teórica, en términos estadísticos, del movimiento browniano, y el segundo daba una interpretación del efecto fotoeléctrico basada en la hipótesis de que la luz está integrada por cuantos individuales, más tarde denominados fotones; los dos trabajos restantes sentaban las bases de la teoría restringida de la relatividad, estableciendo la equivalencia entre la energía E de una cierta cantidad de materia y su masa m, en términos de la famosa ecuación E = mc², donde c es la velocidad de la luz, que se supone constante.
El esfuerzo de Einstein lo situó inmediatamente entre los más eminentes de los físicos europeos, pero el reconocimiento público del verdadero alcance de sus teorías tardó en llegar; el Premio Nobel de Física, que se le concedió en 1921 lo fue exclusivamente «por sus trabajos sobre el movimiento browniano y su interpretación del efecto fotoeléctrico». En 1909, inició su carrera de docente universitario en Zurich, pasando luego a Praga y regresando de nuevo a Zurich en 1912 para ser profesor del Politécnico, en donde había realizado sus estudios. En 1914 pasó a Berlín como miembro de la Academia de Ciencias prusiana. El estallido de la Primera Guerra Mundial le forzó a separarse de su familia, por entonces de vacaciones en Suiza y que ya no volvió a reunirse con él.
Contra el sentir generalizado de la comunidad académica berlinesa, Einstein se manifestó por entonces abiertamente antibelicista, influido en sus actitudes por las doctrinas pacifistas de Romain Rolland. En el plano científico, su actividad se centró, entre 1914 y 1916, en el perfeccionamiento de la teoría general de la relatividad, basada en el postulado de que la gravedad no es una fuerza sino un campo creado por la presencia de una masa en el continuum espacio-tiempo. La confirmación de sus previsiones llegó en 1919, al fotografiarse el eclipse solar del 29 de mayo; The Times lo presentó como el nuevo Newton y su fama internacional creció, forzándole a multiplicar sus conferencias de divulgación por todo el mundo y popularizando su imagen de viajero de la tercera clase de ferrocarril, con un estuche de violín bajo el brazo.
Durante la siguiente década, Einstein concentró sus esfuerzos en hallar una relación matemática entre el electromagnetismo y la atracción gravitatoria, empeñado en avanzar hacia el que, para él, debía ser el objetivo último de la física: descubrir las leyes comunes que, supuestamente, habían de regir el comportamiento de todos los objetos del universo, desde las partículas subatómicas hasta los cuerpos estelares. Tal investigación, que ocupó el resto de su vida, resultó infructuosa y acabó por acarrearle el extrañamiento respecto del resto de la comunidad científica.A partir de 1933, con el acceso de Hitler al poder, su soledad se vio agravada por la necesidad de renunciar a la ciudadanía alemana y trasladarse a Estados Unidos, en donde pasó los últimos veinticinco años de su vida en el Instituto de Estudios Superiores de Princeton, ciudad en la que murió el 18 de abril de 1955.
Einstein dijo una vez que la política poseía un valor pasajero, mientras que una ecuación valía para toda la eternidad. En los últimos años de su vida, la amargura por no hallar la fórmula que revelase el secreto de la unidad del mundo hubo de acentuarse por la necesidad en que se sintió de intervenir dramáticamente en la esfera de lo político. En 1939, a instancias de los físicos Leo Szilard y Paul Wigner, y convencido de la posibilidad de que los alemanes estuvieran en condiciones de fabricar una bomba atómica, se dirigió al presidente Roosevelt instándole a emprender un programa de investigación sobre la energía atómica.
Luego de las explosiones de Hiroshima y Nagasaki, se unió a los científicos que buscaban la manera de impedir el uso futuro de la bomba y propuso la formación de un gobierno mundial a partir del embrión constituido por las Naciones Unidas. Pero sus propuestas en pro de que la humanidad evitara las amenazas de destrucción individual y colectiva, formuladas en nombre de una singular amalgama de ciencia, religión y socialismo, recibieron de los políticos un rechazo comparable a las críticas respetuosas que suscitaron entre los científicos sus sucesivas versiones de la idea de un campo unificado.
|
Por: Miguel Macías Carbajo
Marie Curie
Marie Sklodowka naceu o 7 de Novembro de 1867 en Varsovia.Era a quinta filla de Wadysaw Skodowski,profesor de ensinanza media en Fisica Matematica ao igual que o seu avó, e de Bronisawa Boguska, quen foi mestre, pianista e cantante. Marie era a menor de cinco fillos: Zofia(1862),Jozef(1863), Bronisawa(1865), Helena(1866) e finalmente ela Marie(1867).Naquel tempo, a maior parte de Polonia estaba ocupada por Rusia, que, tras varias revoltas nacionalistas sufocadas violentamente, impuxera a su lingua e os seus costumes. Xunto coa sua irmá Helena,Marie asistía a clases clandestinas ofrecidas nun internado nas que se ensinaba a cultura polaca. Os seus primeiros anos estiveron marcados pola morte da sua irmá Zofia como consecuencia do Tifo, e dous anos despois, a da sua nai a causa dunha tuberculose. Eses eventos fixeron que Marie perdera a fe na relixión católica romana e se volvera agnostica. En 1891 Marie inscribes na Facultade de Ciencias Matemáticas e Naturais da Universidade da Soborna. A partir de ese momento Marie pasouse a chamar Marie Sklodowka. A pesar de ter unha sólida base cultural adquirida de forma autodidacta, Marie tivo que esforzarce para mellorar os seus coñecementos en francés, matemáticas e física, para estar ao nivel dos seus compañeiros. en 1893 consegue a licencia de Física e obtén o primeiro posto da súa promoción. Para financiarse os estudos de matemáticas, Marie aceptou unha bolsa da Fundacion Alexandrowitch, que lle foi outorgada grazas a unha coñecida Jadwiga Dydyska. En 1894 Marie coñece ao que seria o seu marido Pierre Curie que era profesor de Física. Os dous empezaron a traballar nuns laboratorios e ao ano seguinte (1895) Pierre declarase a Marie, nunha voda sinxela na que deixarinlles algo de diñeiro. Este matrimonio non duraria moito debido a morte de Pierre en 1906 un total de 11 anos. Tras unha dobre titulacion o seguite reto era a obtencion do doutorado. Ata ese momento, única muller que lograra doutorarse era a alemá Elsa Neumann. O primeiro paso era a eleccion do tema da súa tese. Tras analizalo co seu marido, ambos os dous decidiron centrarse nos traballos do físico Henri Becquerel, que descubrira os sales de uranio trasmitian uns raios de naturaleza descoñecida. Marie Curie interesouse por estes traballos e, coa axuda dos seu esposo, decidiu investigar a natureza das radiacións que producian os sales de uranio. Marie Curie e Pierre Curie estudaron as follas radiactivas, en particular o uranio en forma de pechblenda, que tiña a curiosa propiedade de ser máis radioactiva que o uranio que se extraia dela. A explicacion loxica foi supoñer que pechblenda contiña anacos dalgun elemento moito máis radioactivo que o uranio. Tamén descobren que o torio podia producir radiactividade. Tras varios anos de traballo constante, a través da concentración de varias clases de pechblenda, illaron dous novos elementos químicos.Durante a Primeira Guerra Mundial Curio propuxo o uso da radiografía móbil para o tratamento de soldados feridos. O coche levaba o nome de Petit Curie. A súa filla Irène, con 18 anos de idade, empeza a axudala. O gramo de raio dóao á investigacion científica: logo darianlle outro que tamén doaría ao Instituto do Raio de Varsovia. Nos seus últimos anos foi asediada por moitos físicos e productores de cosméticos, que usaron material radioctivo sen precaucións. Despois de quedar cega Marie morreu, o 4 de Xullo de 1934 en Francia a causa dunha anemia aplasica, probablemente por culpa dos seus experimentos radioactivos.
Por Antía Álvarez
Os peixes
Os peixes son animais vertebrados, ovíparos, acuáticos e con respiración branquial. O grupo dos peixes é un caixón de xastre definido pola exclusión dun taxon doutro maior (os vertebrados), e non pola posesión de características derivadas comúns. Inclúense nesta definición os mixíns, a lamprea, os condrictios (ou peixes cartilaxinosos) e os osteíctios (ou peixes óseos), así como diversos grupos relacionados extintos. A maioría dos peixes son ectotérmicos, é dicir, dependen de fontes externas para obter calor, o que provoca que a temperatura do seu corpo varíe segundo a temperatura do ambiente. Algúns dos grandes peixes como o tiburón branco e o atún teñen unha temperatura máis alta de seu. Como é propio dos primeiros vertebrados, son acuáticos e, a diferenza do que observamos nos tetrápodos, a respiración prodúcese por branquias situadas nas fendeduras da farinxe. A locomoción baséase nunha forma hidrodinámica, con movementos laterais do corpo auxiliados por extremidades que son aletas.
Os peixes son abundantes en tódalas masas de auga da terra e poden ser atopados en case tódolos ambientes acuáticos, dende as correntes de alta montaña ata as zonas máis profundidades dos océanos. É un grupo moi heteroxéneo con preto de 32.000 especies, máis que ningún outro grupo de vertebrados.
Evolución :
Os peixes orixináronse a partir doutros cordados contra o comezo do Cámbrico. Non se sabe con seguridade onde fixar a súa orixe.
Os condrictios son un grupo de vertebrados moi primitivos, pero moi exitosos evolutivamente, xa que as quenllas son animais antiquísimos que non cambiaron moito desde a súa orixe e que hoxe en día seguen sendo un grupo moi ben adaptado ao mundo.
Os vertebrados terrestres (tetrápodos) diferenciáronse a partir de peixes emparentados co celacanto ou os peixes pulmonados, e algunhas das primeiras formas están a metade de camiño entre o noso concepto de peixe e o de anfibio.
Clasificación :
.Podemos clasificar os peixes segundo diferentes criterios:
Zoolóxico, que é o que seguiremos no seguinte apartado.
Ecolóxico: de mar ou de auga doce, peláxicos ou demersais, tolerantes ou non á salinidade, migratorios ou non, etc.
Gastronómico: brancos ou azuis.
Económico: comestibles (de interese pesqueiro) ou non.
o segredo de paulo. por malena
o segredo de paulo
Paulo era un neno un tanto extraño.
Cando apenas tiña tres anos descubriu unha habilidade incrible, podia metamorfosearse cando e como el quisera, si, o que estades oíndo, podía convertirse dende unha bolboreta ata un tiburón...
Paulo tiña unha habilidade fantástica, ou non tanto, xa veredes...
Un día transformouse nun rato, e case o papa un gato, outro día era un lapis e de tanto afilalo quedou diminuto, tamén foi un pez e acabou na peceira da súa veciña..
Tiña cada idea...que toda súa familia vivían preocupados polos seus cambios, non iba ser que pisasen unha cucaracha e aplastasen ao asombroso Paulo.
Cheas de veces tiveron que recollelo da basoira, había que ver á súa nai falando un día cun xarrón, outro cunha esponxa e con calquera outro obxecto da casa.
Outro día tiveron que recollelo do vater, xa sabedes o que fixo o moi porco ¿non?
Pero cando chegaba o 13 de septembro, o dia do seu cumpleanos, Paulo sempre era o mesmo, non iba a ser que o moi pícaro perdera algún agasallo!
Aunque para Paulo fora moi gracioso convertirse en millóns de cousas, non o era para os seus pais, que xa sabían que algún día algo iba ocorrer.
Paulo non era moi sociable, xa que non era un neno de once anos común e corrente, pero aínda así, podía contar con a amistade de Greta e Anxo. Eles sempre pedíanlle que se convertera nunha cousa ou noutra, e el case sempre os complacía aínda que tivera que correr resgos.
Últimamente Paulo era moi feliz sendo un papaventos e surcando o ceo que iba dende o parque ata o cole. O facía case todas as tardes, pero nunha destas, desafortunadamente atopouse cunha inesperada tormenta que fixo que perdera o control e caera nun posto do rastro do barrio de Bouzas. Cando Greta e Anxo correron na súa búsqueda atopáronse unha mesa chea de obxectos insignificantes e no decataron cal era Paulo, nunca máis o volveron a ver...
Dende entonces os pais de Paulo acuden todos os domingos ao posto do rastro e ponse a falarlle un a un aos pequenos obxectos que están a venda.
A falta de saber a verdadeira historia a xente burlábase deles e tíñalos por tolos.
Moitas veces polo insignificante que parezcannos algunhas cousas, para outras persoas pode ter un valor inmenso.
FIN
Suscribirse a:
Entradas (Atom)