A MIÑA NAI
A miña nai fáltalle unha perna.....
mais así encántame coma nai, eu ámoa por que sei que ela o pasa mal. Traballa
de cociñeira no colexio onde eu estudo, para manter a nosa familia xa que o meu
pai morreu no accidente no que a miña nai perdeu a perna.
Un día a miña nai foi a miña clase
para preguntar como ían os meus estudos e os rapaces comezaron a rirse e
comentar polo baixo que lle faltaba unha perna. Eu chorando, díxenlles que non
tiñan sensibilidade por rirse de unha persoa que tiña problemas e pregunteilles
si lles gustaría que os demais se risen das súas nais.
Cando cheguei a casa miña nai díxome
que non quería que eu o pasase mal pola súa culpa e eu abraceina con toda a
miña forza e prometinlle que cando fose maior compraríalle unha prótese.
Con oito anos soñaba con facer ca
miña nai se sentise ben.
Ao rematar os meus estudos traballei
e pronto fíxeme con moitos cartos. Cos meus primeiros aforros merqueille unha
prótese, por fin xa tiña a perna que tanto tempo levaba esperando. Ese día foi
o mellor das nosas vidas. Cando a mirei, a súa faciana reflexaba ledicia.
Un día cando saímos a pasear pola
rúa, pasamos por diante dos meus compañeiros e escoitei como dicían que o meu
soño cumprirase. Conseguin facer feliz a miña nai e que ninguén se volvera a
rir de ela.
Eu penso que con cariño e amor
calquera problema poder ter solución.
LUCÍA FONTELA CABALEIRO 6º A
No hay comentarios:
Publicar un comentario